Όπως πληροφορούμαι εκ του μακρόθεν (που λένε), η ζωή στην αγαπημένη μας πόλη κινείται από το κακό στο χειρότερο. Θα αναρωτηθεί εδώ κάποιος: για να μιλήσεις για το κακό γνωρίζεις το καλό; Εδώ όπως αντιλαμβάνομαι, τα πράγματα κινούνται υποκειμενικά, ο καθένας από εμάς όταν λέει «καλό» έχει στο νού του κάτι διαφορετικό από έναν άλλον που σκέφτεται το ίδιο. Το ίδιο συμβαίνει και με το «κακό». Υπάρχει όμως καλό και κακό, ή αυτοί είναι πλαστοί συναισθηματικοί όροι;
Παραδείγματα πολλά. Εκτελούνται με ρυθμούς εντατικούς τα έργα στη Ζαΐρα και οι γνώμες συγκρούονται. Είναι αυτοί που θεωρούν το έργο χρήσιμο και αυτοί που έχουν διαφορετική άποψη. Θα αποκτήσει η πόλη μας έναν πολυχώρο πολιτισμού και παράλληλα θα δώσει ανάσα στην γύρω περιοχή με τις καινούργιες θέσεις στάθμευσης που θα δημιουργήσει, λένε οι μεν, οι δε ισχυρίζονται ότι το έργο δεν θα προσφέρει τίποτα στον πολίτη, ότι έχει μεγάλο κόστος, κτλ. Που βρίσκεται η αλήθεια σε όλα αυτά;
Πάνω σε άγνωστα μονοπάτια κινείται η ψυχή του ανθρώπου που, ειρήσθω εν παρόδω, ζυγίζει 21 γραμμάρια όπως λένε οι γνωρίζοντες. Η ψυχή της πόλης πόσο να ζυγίζει άραγε, γνωρίζουμε;
Μιάς και έπιασα τα περί ψυχών, γνωστή στους παλιούς κάτοικους τουλάχιστον είναι η μεγάλη στοά με κατεύθυνση από βορά προς νότο. Σ’ αυτή φυλάγεται η ψυχή της πόλης μας, τα μυστικά της, και μάλλον δεν επιτρέπει στους βέβηλους να την προσεγγίσουν. Με τον μετροπόντικα να προχωρά αργά και ν’ ανοίγει νέα στοά, προς στιγμή είχα ταραχθεί ότι θα πέσει πάνω στην αρχαία στοά. Όμως όχι, ακολούθησε σχεδόν παράλληλη πορεία.
Διάβασα όμως χθές-προχθές ότι ο μετροπόντικας έκανε λάθος και πήρε άλλο υπόγειο μονοπάτι για 160 μέτρα. Γρήγορα όμως έφυγε η ταραχή μου διότι δεν πήρε το στραβό δρόμο ο δικός μας αλλά αυτός που βρίσκεται κάπου στην Κατεχάκη. Οπότε, η στοά μας είναι καλά κρυμμένη, μη ορατή για τους έχοντες περιορισμένη σκέψη και καταναλώνουν ενέργεια άνευ σημασίας με τη μίζερη πολιτική τους.
Για την ανάλυση της πολιτικής όμως, όχι μόνο της τοπικής αλλά της παγκόσμιας, η διανόηση έχει τον λόγο. Αν οι παγκόσμιοι ηγέτες της επέτρεπαν για μία μέρα ν’ αναλάβει τα ηνία του κόσμου, πολλά κακώς κείμενα θα είχαν βρει τη λύση τους. Αλλά οι παγκόσμιοι ηγέτες και οι συν αυτώ, οι «με τη σωστή πλευρά της ιστορίας» ή και με την λάθος πλευρά, είναι άπληστοι. Έπεσαν στο μέλι και δεν δίνουν ούτε του αδερφού τους. Λιγούρηδες!
Πληροφορούμαι επίσης ότι πρωτάθλημα τάβλι αρχίζει σύντομα στο Hasta Luego με μεγάλη μάλιστα συμμετοχή παικτών. Αν δημοσιευθεί το ακριβές πρόγραμμα των αγώνων, ίσως επιστρέψω στην πόλη μόνο και μόνο για τον αγώνα μεταξύ του κυρίου καθηγητή και του υιού του Δαίδαλου. Και φυσικά για τον μοναδικό εσπρέσο του καταστήματος.
Εν αναμονή …